Double D

Ang ganda ng gising kanina. Punong-puno ng pag-asa at paniniwala na magiging ok ang lahat. Bigla na naman akong dinalaw ng kalungkutan. Tatlong araw na lang at wala na ako sa aking unang trabaho. Ang trabaho na nagbigay sa akin ng mga pagkakataon na di ko naman inaasahan. Mainit pero malamig yan ang nararamdaman ko. Gusto ko lang ilabas ang nararamdaman ko. Di tumawag ang agency. Arogante ata ako sa paningin nila. Mukang di tuloy ang Saudi. Sabagay humingi ako ng sign, ito ata ang binigay niya. Namimiss ko pa siya. Busy sya sa trabaho, walang signal samantalang ako nag-aabang sa paisa-isang message. Ang lamig, sobrang lamig. Kung hindi ako matutuloy tengga lang ako sa bahay. Feu na lang natira sa akin bukod pa dun wala ng iba. Bahala na si Batman. Yan naman lagi sinasabi ko pag ganito nararamdaman ko. Naniniwala ako na may maganda siyang plano para sa akin. Patawarin Nyo po ako kung may mali man sa desisyon ko alam ko pong mauunawaan nyo ako. Gusto ko lang naman na may someone na anjan para sa akin yung makakasama ko hanggang pagtanda ko. Pero iba talaga ang ihip ng hangin. Guato ko maramdaman ulit yung naramdaman ko last May pero di ko maramdaman. Dapat araw na lang hihintayin ko para makita ko na siya pero nagbago lahat sa isang iglap. Iba talaga ang pagkakataon makipaglaro. Susubukan ka talaga kung hanggang saan ka. Di naman masama malungkot diba? Pakiramdam ko tuloy, wala lang. Minsan nga gusto ko na lang humiga kaso di naman lalapit ang grasya kung wala akong gagawin. Sana tumawag yung employer sa akin para magkaroon ako ng pag-asa, pero sabi ko nga kung ano ang kaloob Niya susundin ko. Alisin nyo po ang lungkot alam ko po na ngiti ang kapalit nito. Alam kong di Nyo ako pababayaan. At di man magsalita ang mga labi ko alam ko pong alam nyo ang laman nito. Kakain na muna ako blogspot!

Wala na.

Napakalungkot na gawain ang pagsusulat. Ang pagsusulat ay laging pag-iisa. Genaro Gojo Cruz-

Balik sa dati, ewan ko bakit wala akong maramdaman. O talagang di pa nagsisink in sa utak ko ang mga nangyari. Papalitan ko na naman ang blog ko, di ngayon pero baka bukas o sa susunod na panahon. Di pa hinog, bata pa talaga. Di napaghawakan ang mga dapat hawakan. Lord, inaamin ko po ang pagkakamali ko. Muli humihingi ako ng lakas ng loob na harapin ang bagong pagsubok sa buhay. Mahirap to Lord pero alam ko d mo ako bibigyan ng pagsubok na d ko kakayanin. Di ko alam bakit ganun ang nangyari dahil sa damdamin na iyon ay nasira na aang lahat. Tulungan nyo po akong tumahimik sa panahon na maingay. Turuan nyo akong makinig kapag kailangan kong maikinig. Ililihis ko ang kwento, ang mahalaga makapagsulat ako. Ayoko na naman maging unfair. Lagi dalawa ang kwento. Kwento mo at kwento ko. Nasasaktan lang ako d ko mapagtanggol sarili ko. Yun lang. dapat fair. Makatulog na nga lang. Wala na celebration.

May 12

Holla! Kakagulat ang tagal ko na palang di nagsulat. So matagal din ba akong naging masaya? hehe! Nagusulat nga lang bang ako tuwing naglulungkot lang ako. Ito ang una kong minahal nung mag-isa ako pero ngayon mukhang babalik na naman ako. Actually di pa malinaw sa akin kung anong topic ko ngayon. Anything goes. Masarap sa tenga ko ung acoustic version ni Bieber na Believe. Baduy sa iba pero sa akin hindi. I dont care nafefeel ko kanta nya. Nakikita ko sarili ko sa mga lyrics na meron sya. Di pa masyado tumatalab ung pain. Mararamdaman ko lang yan soon. Nakakakapit pa ako pero dapat na akong bumitaw kayang pagbitaw niya. Sabi ko na after ng masayang meron ako may kapalit. Pagsubok na naman hehe! Naku naman tinatawanan ko lang pero natatakot akong harapin na naman parang injection na pilit kong pinipikit ang aking mga mata at huminga nang malalim para di ko maramdaman ang pain. After nito gagawa ako ng bago kong blog. Di ko po alam saang site, maghahanap ako. Ayoko na balikan ang mga kwentong naiwan ko dito. Karamihan masasakit kala ko tuloy-tuloy na masaya pero babalik ap rin pala ako sa dati,

Naluluha na naman ako, nilalamig na naman ako Sign na ba to na panahon na naman ng tag-ulan. Hindi ko alam saan ako mag-uumpisa pero ito ang una kong naisip magsulat. Panay punas sa paisa-isang patak ng aking luha. D ko inieexpect alam mo ung konti na lang ayun na biglang dundundundun! Oh okey, ay, o? OMG! pgsgshshss ina. Ooops Happy Mothers Day sa lahat ng mga nanay! Matatagalan pa ata na mahanap ko yung magiging mother ng aking anak lol. 9:54 sa orasan wala pa rin ako kandidato di ko alam kung paano ko sila pipiliin. Di ko talaga alam pero okay lang. Kailangan kong maging strong, andito na ako noon eh ito na naman ako. D na ako natututo, tang-inang pag-ibig yan ibang ligaya ang nabibigay ibang sakit din ang hatid. 

Yung akalang mo na di ka ipagpapalit sa kahit anong amount, ay mali pala. Bakit ba di na lang yumaman lahat ng tao para wala ng aalis wala ng maiiwan. D naman pala pwede un laging may kabaligtaran ang buhay Masaya, malungkot, taas, baba, left, right. etc.

Kung saan man mapadpad ang pagtatype ko bahala na. Mahalaga nasabi ko na. Nilaban ko na ang dapat kong ilaban. Ginawa ko na ang best ko parang maging si Yuan, para mahalin ang tao na yun. Magiging bestfriend ko na naman ang mall, ang pakikinig ng musika, ang paglilibang mag-isa ang panonood ng sine mag isa ang pagtulog nang mas mahaba ang pagkilos na ako lang mag-isa.

10:00 tang-inang oras na naman yan. May ihahate na naman ba akong oras, lugar at mga alaala na kailangang mawala sa sistema ko. Salamat sa pagsira naiiyak na naman ako mamaya na ulit.

Nagmamahal,

Tunay at Totoo-

2012

Ganun talaga siguro kapag di mo maexplain yung laman ng iyong puso para sa isang tao. Maaarin iniisip niya na abala na ako sa pagligo at pag-aayos para sa misa pero lingid sa kanyang kaalaman na abala ako para magblog sa para sa kanya.

2012, masasabi ko na taon ko ito. umapaw ang biyaya na di ko inaasahan Sobra-sobra. Sa kabila ng mga kasalanan at kalokohan ko na pinagagagawa ay hindi ako pinabayaan ng Maykapal at sa halip ay inulan niya ako ng biyayang lubos kong pinasasalamatan.

Utang ko sa lahat sa iyo Lord ang mayroon ako at gayundin sa mga taong nagtiwala sa akin at di ako iniwan. Espesyal ang blog na ito sapagkat nais kong pasalamatan ang prinsesa ng aking buhay. Narito ang liham ko para sayo.

Dearest babe,

Ilang oras na lang at 2013 na, nagpapasalamat ako dahil dumating ka sa buhay ko. Madalas ko sinabi na ikaw ang matagal ko nang hiniling sa Maykapal. Tinugon niya iyon at lubos akong nagpapasalamat. Alam kong magkalayo tayo ngayon pero araw-araw nararamdaman kita kahit saan ako magpunta. Paumahin kung bugnutin ako at may mga bagay tayo na minsan ay di napagkakaunawaan. Gusto ko malaman mo na sa araw-araw kita na nakakausap ay mas lalo pa kitang minamahal. Iingatan kita at mas mamahalin pa at di hahayaang saktan. Ikaw ang isa sa pinakamagandang biyaya sa akin Niya ngayong 2012. Mahal kita at ilang buwan na lang at muli na tayong magkikita.

From the bottom of my heart, I miss you and i love you! Happy New Year from Tondo with love,

 Yuan <3 i="i">

Muli salamat sayo Lord! Salamat sa lahat!

VIA FB

Happy New Year sa lahat na naging bahagi ng aking buhay, mula sa aking pamilya, kamag-anak, tunay na kaibigan, kaibigan, ka-ibigan ♥, sa AAM, DLSU, FEU, Tondo, BF Homes, sa kanto, sa mga FX at jeepney drivers na lagi kong nasasakyan, sa FB, sa twitter, sa Tumblr, Blogspot, Viber, Yahoomail, Instgram, sa mga taong nagtiwala, nagbigay ng break, nagmahal, nagbigay, nakitawa, nakisaya, nakaalitan at lahat ng naging kasama ko through ups and down. Salamat!   

p.s. kung minsan sa palagay nyo ay nakalimutan ko kayo, mali yun. Epekto lamang yan ng labis na pag-iisip. Walang nagbago. Magsaya at magbago! :) Manigong Bagong Taon! :)

 

Signing off 2012

 

Hello 2012!

Noche Buena 12

Bago matapos ang misa sabi ni father ganito, mga brad mga sister pamilya muna unahin natin, kahit na di materyal na bagay ang ibigay ninyo ang oras lang na makasama ninyo ang pamilya ninyo ay magandang regalo na. 

Sa eskwelahan natutuhan ko na ang pamilya ang pinakamaliit na yunit ng lipunan. Binubuo ng nanay tatay at mga kapatid. Ito ang kwento ko. Nakaugalian na namin na magsama-samang pamilya tuwing Pasko sa bahay ng uncle ko sa Paranaque. Doon may mga palaro, pagkain palitan ng regalo at ano-ano pa.

Mama ko abala sa taas magbalot ng regalo, kapatid ko nasa ibang bansa, kasama ang asawa niya. Yung isa kong kapatid busy sa negosyo. Yung isa natulog at yung isa nasa labas.

Ewan ko di kami pinalaki na sama-sama. Pag Pasko lang pero pagkatapos nun wala na kanya-kanya na. Yun siguro ang dahilan kung bakit natutunan kong self centered. Kung bakit minsan eh sabik ako sa pagmamahal ng isang tao na nagiging selfish na ako. Di ko naman sinabi na di ako mahal ng magulang ko. Hindi naman ako makakarating sa meron ako ngayon kung di dahil sa kanila. Di ko naman sila pwede sisihin sa pagkukulang nila. Sa totoo lang nakakainggit ang buo ang pamilya. Kanina habang alas dose nagtitklop ako ng damit ko. Yung iba may kupas na naman. Nakupasan ng mama ko. Di na ako nagalit Pasko naman. Bibili ako ng bagong aparador kahit mahal, itatabi ko lahat ng damit ko lalo sa mata ng nanay ko pare less away na. Yung iba ipamimgay ko na, tapos bibili ako ng mga bago unti-unti. Panahon na para sa mas malaking responsibilities. Kung hindi ako nagkakamali pangalawang blog ko na to na medyo malungkot. Sanay na naman ako pero isang araw ang tinitiyak ko di ko sasanayin ang magiging pamilya ko ng ganito.

Di ako galit sa mga magulang nauunawaan ko kahit may pagkukulang.

Blogged-

I want to hug you

kiss you

and tell you how much I love you

if only..

12:51 na orasan. Kung ano ano ang pinapanood ko sa youtube, nakakabagot. Ilang araw na lang Pasko na. Sabi nila ito raw ang araw ng pagbibigayan. Tama naman, pero araw-araw ata yun sa palagay ko. Sa panahong mag-isa ako mas namimiss ko ang kasintahan ko. Try kong gumawa ng tula. Di na ata ako matatas sa paggawa at magkukwento medyo kulang na sa practice pero itatry ko.

Malamig ang hangin na nanunuot sa buo kong katawan

balisa sa kakaisip laman ng isip ko'y ikaw

hagkan kat yakapin ng mahigpit ngayong gabi ang kailangan

subalit ikay malayo pangungulila di matigilan

Jeddah-

Namimiss na kita di mo lang alam

Ang makita yan ang dalangin ko sa maykapal

makasama kang muli hiling ko sanay matupad

subalit kailangan ko munang magtiis at maghintay

cold-

Its been six months since we drifted apart

and my mind is longing for you for the longest time

I wish you were here coz I miss you so much

I need your warm embrace and be my fire tonight

ice-

I kissed you and hug you tight

As our body united as one

i whisper, you are my only one

As you look at me, and wake me up

dreams

words can kill indeed

as i slowly hurt you beneath

tears flow outside the window

as i realized it wrong, sorry

21-

Isang buwan-

Isang buwan na rin pala nakakalipas nung huli ako na kapagblog. Busy masyado, napapabayaan ko na sarili ko pero babawin na lang ako ngayong bakasyon. Nag-iisip pa ako ng bagong layout sa blog ko para next year. Tagal ko na rin blogger dami ko na nasulat dami ko na nasabi pero wala naman nakapansin sa blog ko. Ano nga ba kwenta nito eh puro kwento lang naman ng buhay ko meron dito.

End of the world na raw pero sino ba sila para magsabi nun? Tuloy ang buhay. Inaantok na ako pero kinailangan kong magtipa para makapagrelease ng anumang damdamin na matagal ko ng tinatago. Nakakamiss din noon, simple lang buhay ngayon komplikado. Ganun talaga mga tao anjan lang sila kapag nag-iisa sila pero kapag may kasama ng iba ok na. Sanay na ako dun di ko na dapat magkaroon ng hang over pa. 

Cute ng kanta ng ABS, dumarami ang mga tala tuwing kapaskuhan. Malapit na Pasko pero di ko pa maramdaman. May kulang di ko alam basta may kulang.