Pagod na pagod ako kagabi. Pagkauwi ko galing sa work, MOA at Divisoria ay napahiga ako agad sa kama. Nagtry ako manood ng TV pero di ko maintidihan ang Vampire Diaries. Mas more on nakalutang lang ang utak ko. May mga nagtetext din pero maikli lang ang sagot ko, di ko alam antok na antok talaga ako pero ayokong matulog. Pero syempre di ko napigilan, ayun tulog ako. Nagising na lang ako ng 2am para magsipilyo. haha! Ewan ko ba napakavain ko di ko kaya matapos ang araw na di ko nagagawa ang mga routine ko. Matapos nun tulog ulit at di muna kumain.
Ang aga kong magblog ngayon, aga ko rin kasi nagising. May lakad pa dapat ako kagabi. Niyayaya ako ng friends ko kaso nakatulog ako. Daming missed calls. (patay!) Sorry naman! :D Masaya naman ang ikalawang linggo ko sa pasukan. Yun nga lang may part na ewan, na dapat kong harapin.
Mahirap pala magpretend na kunyari wala kang nararamdaman kapag nakikita mo ang isang tao. Na kunyari di mo siya gusto. As much as gusto ko siyang makausap sa personal at ibalik yung dati na parang wala lang, Eh wala na natuldukan na. I'm missing the days that we are sharing thoughts and stories without asking if ano ba meron sa atin. Just a plain someone na happy sa isa't isa.
Di ko alam kung makakabawi pa ba ako sayo. Di ko rin alam kung magugustuhan mo pa ba ako. I sincerely like you. Kahit na alam ko partly umiiwas ka. Namimiss ko yung napupuyat tayo na masaya lang. Walang wall.
Kahit na magkausap pa rin tayo at nagpapansinan sa school may part pa rin sa akin na kapag nakikita kita eh parang may wall. Sana one day mawala yun, at makabalik tayo sa dati na wala lang. No pressure, just want to enjoy and be happy with someone. I'm willing to wait. Sana wag mo akong iwasan. :)
Ang aga kong magblog ngayon, aga ko rin kasi nagising. May lakad pa dapat ako kagabi. Niyayaya ako ng friends ko kaso nakatulog ako. Daming missed calls. (patay!) Sorry naman! :D Masaya naman ang ikalawang linggo ko sa pasukan. Yun nga lang may part na ewan, na dapat kong harapin.
Mahirap pala magpretend na kunyari wala kang nararamdaman kapag nakikita mo ang isang tao. Na kunyari di mo siya gusto. As much as gusto ko siyang makausap sa personal at ibalik yung dati na parang wala lang, Eh wala na natuldukan na. I'm missing the days that we are sharing thoughts and stories without asking if ano ba meron sa atin. Just a plain someone na happy sa isa't isa.
Di ko alam kung makakabawi pa ba ako sayo. Di ko rin alam kung magugustuhan mo pa ba ako. I sincerely like you. Kahit na alam ko partly umiiwas ka. Namimiss ko yung napupuyat tayo na masaya lang. Walang wall.
Kahit na magkausap pa rin tayo at nagpapansinan sa school may part pa rin sa akin na kapag nakikita kita eh parang may wall. Sana one day mawala yun, at makabalik tayo sa dati na wala lang. No pressure, just want to enjoy and be happy with someone. I'm willing to wait. Sana wag mo akong iwasan. :)
.jpg)
No comments:
Post a Comment