Out of Goodbyes

Sunday morning nalulungkot ako. Weird. Ang aga ko nagising, nasanay na ata ang katawan ko sa ganitong routine. Kagabi ang ligalig ko sa paggawa ng blog tungkol sa papalapit na Valentines Day without realizing na part pala nun ay dapat kong iapply sa buhay. Sabagay ganun naman pag nagsulat ka, defense mechanism mo na hindi ikaw ang karakter sa sinulat mo.

Naiisip ko siya. Naiisip ko rin siya. Naguguluhan ako. May gusto akong tao pero hindi naman niya ako gusto. I'm doing my best para kahit papaano eh maipakita ko sa kanya na sincere ako sa kanya. Di ko alam if sinasabi niya lang ba na di siya panggirlfriend material at di ready sa mga ganung bagay dahil di talaga siya ready o talagang hindi niya lang ako gusto.

Sa mga ganitong panahon naiisip ko naman siya. What if di nangyari yun sa amin eh di sana happy ako today. Sana di na ako magveventure sa iba. Kaso nangyari na eh. Ewan ko di naman ako masamang tao. I need someone na who will be there for me through ups and down. Gusto ko rin naman magkaroon ng girl na magiging masaya kami tuwing magkasama. Yung tipong parang bestfriend lang. No physical contact, di hindrace sa pag-unlad namin, may tiwala sa isa't isa at alam namin na totoo kami at loyal sa isa't isa. Wait bakit kami? Sino yung isa? Narealized ko na AKO LANG PALA.