Sadturday :(

Dear Blogspot,

Pagkatapos ng stressful na gawain sa trabaho ay bakasyon na. Oo bakasyo na, apat na araw napakasaya masarap matulog, ang problema hindi ako makatulog. Lalong gumugulo ang isip ko. Lalo akong nahihirapan. Mas nararamdaman ko na wala na siya. May bahagi pa rin sa aking sarili na hindi makatakas sa nakaraan. Paano ko ba lalabanan ang damdamin ko mula sa pait ng nakaraan. Napakahirap. Hindi ko maiintindihan. Gabi-gabi ay iniisip ko pa rin kung ano ba ang dahilan at binigyan ako ng pagsubok na ganito? Bakit kailngan kuhanin sa akin ang isang tao na bumuo ng pagkatao ko ng matagal ng panahon. Tao na naging inspirasyon ko upang gumawa at magpatuloy mabuhay. Tao na nagpakita sa akin na maganda ang buhay na ang lahat ay pantay-pantay at ang lahat ay kayang magmahalan ng totoo at walang bahid na pagkukunwari. Bakit kailngan kami umabot sa sitwasyon na kailangan magkasakitan at makasabi ng mga masasakit na salita. Sabi ko nga another SADTURDAY na naman. Alam mo blogspot di ako nagdadrama. Nasasaktan lang talaga ako eh. Sana may tao na umunawa sa akin. Malaking bahagi ng buhay ko ang nawala nang lumisan siya. Nakakainis na sa iba pero ito ang nararamdaman ko. Pinipigilan ko naman ipakita sa iba gaya sa iyo ko na lang inilalabas. Namimiss na kita babe, kung mabasa mo ito someday sana ako naman yungh mahalin mo ng sobra ako naman yung hanapin mo. Handa kong gawin lahat makita lang kita. Pagod na pagod na ako blogspot para labanan ung feelings ko sa iyo. Bakit mo ako kailangan saktan AC, sabi mo di mo ko iiwan pero araw-araw nasasaktan lalo ako. Kala mo balang araw pag okay na ako kahit anino mo di ko hahanapin. I may be weak sa panahon ngayon pero someday makakabangon din ako. Malalagpasan ko to, babalik ulit yung Yuan dati na malakas ang loob.

Teary eyes, someone help me wipe it.