Dear Blogspot. Hindi ko alam kung ano paraan ba ng pagsulat ang gagamitin ko sa araw na ito. Sadyang kayhirap mabuhay sa mundo. Mahirap makahanap ng totoong tao. Sa puntong di ko maunawaan ang nangyayari sa akin, hindi ko alam kung sino ba ang dapat kong takbuhan.
Sa saliw ng mga awitin ng BSB, nais ko sanang maniwala sa bawat linya na naririnig ko sa kanila subalit ito naman ay taliwas sa mga nangyayari sa akin. Ayoko na rin muna pansinin ang ispeling at gramatika ko sa gabing ito, Hindi ko rin alam kung hahabaan ko ba o iiklian ang pagsusulat. Ang mahalaga makasulat ako.
Ayoko nang makasakit kaya idadaan ko na lang sa pagsusulat ang lahat.Itago ko man ay nangingilid ang luha ko. Baka di ko mapigilan. Patawad. Nalulungkot ako, nalulunod ako. Di ko alam kung saan ako pupunta.
Tonight is one of the saddest night of my life. I really don't understand it. Ive waited for five months just to fix everything between us. What is the real score? Why do you have to hurt me too much? Is it giving you contentment? Everyday of my life I am praying hard that someday you'll come back in my arms but unfortunately nothing happens.
Tumagal, humaba at lalong lumala. Instead of helping me to cure it. Pinabayaan mo. So sad. I want to sleep for 1 week yung walang gisingan.
.jpg)
No comments:
Post a Comment