Bago matapos ang misa sabi ni father ganito, mga brad mga sister pamilya muna unahin natin, kahit na di materyal na bagay ang ibigay ninyo ang oras lang na makasama ninyo ang pamilya ninyo ay magandang regalo na.
Sa eskwelahan natutuhan ko na ang pamilya ang pinakamaliit na yunit ng lipunan. Binubuo ng nanay tatay at mga kapatid. Ito ang kwento ko. Nakaugalian na namin na magsama-samang pamilya tuwing Pasko sa bahay ng uncle ko sa Paranaque. Doon may mga palaro, pagkain palitan ng regalo at ano-ano pa.
Mama ko abala sa taas magbalot ng regalo, kapatid ko nasa ibang bansa, kasama ang asawa niya. Yung isa kong kapatid busy sa negosyo. Yung isa natulog at yung isa nasa labas.
Ewan ko di kami pinalaki na sama-sama. Pag Pasko lang pero pagkatapos nun wala na kanya-kanya na. Yun siguro ang dahilan kung bakit natutunan kong self centered. Kung bakit minsan eh sabik ako sa pagmamahal ng isang tao na nagiging selfish na ako. Di ko naman sinabi na di ako mahal ng magulang ko. Hindi naman ako makakarating sa meron ako ngayon kung di dahil sa kanila. Di ko naman sila pwede sisihin sa pagkukulang nila. Sa totoo lang nakakainggit ang buo ang pamilya. Kanina habang alas dose nagtitklop ako ng damit ko. Yung iba may kupas na naman. Nakupasan ng mama ko. Di na ako nagalit Pasko naman. Bibili ako ng bagong aparador kahit mahal, itatabi ko lahat ng damit ko lalo sa mata ng nanay ko pare less away na. Yung iba ipamimgay ko na, tapos bibili ako ng mga bago unti-unti. Panahon na para sa mas malaking responsibilities. Kung hindi ako nagkakamali pangalawang blog ko na to na medyo malungkot. Sanay na naman ako pero isang araw ang tinitiyak ko di ko sasanayin ang magiging pamilya ko ng ganito.
Di ako galit sa mga magulang nauunawaan ko kahit may pagkukulang.
.jpg)
No comments:
Post a Comment