Ang lakas ng ulan sa labas, kasabay ng pagpatak nito ay ang muling pagdalaw ng kalungkutan. Mistulang bumalik ako sa panahon ng mga Tabon. Nakakapanibago. Nasa labas ako gumagawa ng kuwento. Kuwento nga ba o walang kuwent(o)a. Pilit kong iniiwas sa tao ang pagtitipa ko ngunit may ilan na sinisipat ang pagkukwento ko. Ang sarap batukan. Inubos ko ang oras sa panonood ng X-men series. Mas lubos kong naunawaan ang kabuuan ng kuwento. At doon ko napagtanto na sana si Wolverine na lang ako para sa bawat sugat na aking mararanasan ay magiging mabilis ang paghilom nito.
Kahapon ay nasa ATC ako. Kasama ko sila, silang dalawa. Lumalakas pa lalo ang ulan, wag naman sana magbaha at malunod ako sa kalungkutan.
Nabubwisit ako sa nakikibasa sa likuran ko. Sana mabasa mo 'to. Kung mutant lang ako pupuksain kita. Ngunit dahil hindi, baka masigawan kita at di mo kayanin.
What if gutso ko siya ngunit mahal kita.
Oo mahal kita.
Oo.
I want to be a good writer but I don't know how.
.jpg)
No comments:
Post a Comment